Ślub humanistyczny – alternatywa dla uroczystości kościelnej i cywilnej

Decydując się na wspólną przyszłość z partnerem lub partnerką, po pewnym czasie pojawia się myśl o wzmocnieniu związku, przez złożenie sobie przysięgi. Zazwyczaj dzieje się to w kościele lub w Urzędzie Stanu Cywilnego. Jednak nie każda para czuje potrzebę powiedzenia sobie „tak” akurat w tych miejscach. 

Na czym polega i dla kogo jest ślub humanistyczny?

To coraz bardziej popularna, symboliczna ceremonia, której nazwa pochodzi od angielskiego słowa „human” czyli człowiek. To on jest siłą sprawczą, a nie reguły lub prawa narzucone przez państwo lub kościół. To świetne rozwiązanie dla osób, które nie chcą (lub nie mogą) skorzystać z tradycyjnych form zawarcia małżeństwa, w tym osób rozwiedzionych lub par homoseksualnych. Nie niesie za sobą żadnych skutków prawnych, ani kościelnych jest wyjątkową uroczystością przejścia w stan małżeński. Dlaczego wyjątkową? Ponieważ tylko od ograniczeń wyobraźni „państwa młodych” zależy, gdzie i w jaki sposób się odbędzie. Może być na plaży, w lesie, na szczycie góry lub podczas lotu balonem. O wschodzie, zachodzie słońca lub nawet w środku nocy przy zapalonych pochodniach. Scenariusz uroczystości (w tym słowa przysięgi) nie jest niczym ograniczony. 

Kto udziela ślubów humanistycznych?

Teoretycznie ślubu może udzielić każdy – brat, siostra lub przyjaciel. Jest jednak jeden warunek – osoba ta musi należeć do Towarzystwa Humanistycznego i zarejestrować się tam w roli celebransa. Celebrans służy wsparciem podczas planowania uroczystości, można z nim skonsultować wszelkie pomysły i cały scenariusz imprezy. W ślubach humanistycznych najważniejszy jest człowiek, ale nie oznacza to, że ceremonia nie powinna być uroczysta. Warto pochylić się nad słowami przysięgi, które są bardzo istotne, osobiste i emocjonalne. Mistrz ceremonii również w tym może pomóc, odpowiednio ją redagując. 

Chociaż uroczystość cechuje duża dowolność, to nie każdy może dzięki niej wstąpić w związek małżeński. Mogą to zrobić tylko osoby pełnoletnie (ewentualnie kobiety po szesnastym roku życia za zgodą rodziców). Te, które nie pozostają w innym związku, nie są chore psychicznie i ubezwłasnowolnione. Ślubu nie można udzielić parze spokrewnionej w linii prostej oraz przysposabiającemu i przysposobionemu.

Spersonalizowane ceremonie są coraz bardziej popularne. Ślub humanistyczny pozwala samemu zdecydować, jak będą wyglądały te najważniejsze chwile w życiu. Warto skorzystać z takiej alternatywy.